Je erfenis regelen als je in het buitenland woont

Als basisprincipe geldt dat het land waar je je laatste “gewone verblijfplaats” hebt, het recht bepaalt dat van toepassing zal zijn op de behandeling van je erfopvolging.

• Voorbeeld: Viviane is een Franse staatsburger die al jaren in België woont. Ze heeft nog een tweede woning in Frankrijk. Haar kinderen wonen en werken in België en het gezin gaat enkel tijdens vakantiedagen naar Frankrijk. Viviane overlijdt jaren later in haar vakantiewoning in Frankrijk. Welk recht is van toepassing? De autoriteit besluit dat het Belgisch recht van toepassing is op de erfopvolging omdat Viviane haar hoofdwoning en haar werk in België had.

Uitzonderlijk kan het recht van het land waar je als erflater kennelijk een nauwere band mee had, aangewezen worden.

• Voorbeeld: Paul heeft zijn hele leven in België gewoond maar wil in de laatste jaren van zijn leven genieten van de Spaanse zon. Hij verhuist daarom naar een Spaans bejaardentehuis. Een paar maanden na de verhuis naar Spanje overlijdt Paul. Hoewel de laatste gewone verblijfplaats van Paul Spanje was, besluit de autoriteit toch om het Belgisch recht toe te passen op de erfopvolging van Paul. Paul woonde immers zijn ganse leven in België, en slechts een paar maanden in Spanje.

Weet dat je kan afwijken van het principe dat het land waar je je laatste verblijfplaats had, bepalend is voor jouw erfopvolging. Je kan via testament of een verklaring kiezen dat het recht van het land van jouw nationaliteit toegepast moet worden op jouw erfopvolging. Dan maak je een zogenaamde “rechtskeuze”.

• Voorbeeld: Patrick is een Belg die in zijn jonge jaren naar Groot-Brittannië is verhuisd om daar te gaan werken. Hij is er getrouwd met een Engelse vrouw. Samen hebben ze daar ook een huis gebouwd. Ondertussen is Patrick grootvader en hij denkt steeds meer aan successieplanning. Het liefst van al wil hij dat zijn erfopvolging geregeld wordt volgens het Belgisch recht. Het Belgisch recht kent immers een “reservatair” erfrecht voor de kinderen, wat in Groot-Brittannië niet het geval is. Daarom stelt Patrick een testament op, waarin hij uitdrukkelijk aangeeft dat het Belgisch recht van toepassing moet zijn op de verdeling van zijn nalatenschap. De Britse autoriteit (laatste gewone verblijfplaats) zal dus het Belgisch recht toepassen bij de behandeling van Patricks erfopvolging.