Kan thuis blijven voor de kinderen in mijn nadeel spelen bij een echtscheiding? Niet met een juiste regeling!
11 juni 2020
Koppels willen hun inkomsten niet altijd delen. Door een huwelijkscontract op te stellen en te kiezen voor een stelsel van ‘scheiding van goederen’ genieten de partners van een zekere financiële autonomie. Maar een aantal clausules zijn daarbij onmisbaar om de financieel zwakkere partner te beschermen als de partners uit elkaar gaan.
Financiële autonomie
Sluit je geen huwelijkscontract af, dan val je onder het zogenaamde ‘wettelijk gemeenschapsstelsel’. In dat stelsel delen de partners hun inkomsten via een gemeenschappelijk vermogen. Met een gemeenschappelijk vermogen bedoelen we niet de gemeenschappelijke bankrekening van de partners. In werkelijkheid gaat het om een abstracte, gemeenschappelijke ‘pot’ die verbonden is aan het huwelijk. De wet regelt wat precies in dat gemeenschappelijk vermogen zit. En hoe het wordt verdeeld bij een echtscheiding of een overlijden.
Sluit je een huwelijksovereenkomst af met ‘scheiding van goederen’, dan heb je in principe geen gemeenschappelijk vermogen. De inkomsten worden dan ook niet gedeeld. Dit is handig voor partners die financiële autonomie wensen. Vaak is dat omdat één van de partners zelfstandig is, en niet wil dat zijn professionele schuldeisers de goederen van zijn of haar partner ooit in beslag zouden nemen. In die zin kan trouwen met scheiding van goederen een beschermingsmiddel zijn voor de partners.
Maar wat bij een echtscheiding?
Het komt vaak voor dat één van de partners kiest om voltijds te werken, terwijl de andere partner gedurende een aantal jaren thuis blijft om in te staan voor het huishouden en de opvang van de kinderen. Indien het koppel getrouwd is onder het stelsel van ‘scheiding van goederen’, leidt dit mogelijk tot een onrechtvaardige situatie bij een echtscheiding. De partner die bleef werken, heeft zijn eigen vermogen kunnen verrijken, terwijl de partner die thuis bleef dat niet kon doen. Resultaat: een financieel onevenwicht dat met de jaren toeneemt. De financieel zwakkere partner blijft mogelijk in de kou staan bij een echtscheiding.
Een vleugje solidariteit
Notarissen die geconfronteerd worden met zo’n situatie wijzen de huwelijkspartners op de gevaren van een ‘zuivere’ scheiding van goederen. Gelukkig is kiezen niet altijd verliezen bij huwelijkscontracten. Financiële autonomie en financiële solidariteit kunnen hand in hand gaan.
Om dat te realiseren, zal de notaris bepaalde clausules opstellen in het huwelijkscontract. De notaris kan voorstellen om te werken met een optioneel verrekenbeding. Met dat beding krijgt de financieel zwakkere partner een vordering op de financieel sterkere partner, bijvoorbeeld bij een echtscheiding. De berekening gebeurt volgens welbepaalde formules, die de partners op voorhand met elkaar afspreken. Loopt het huwelijk op de klippen, dan kunnen de partners nog altijd kiezen of ze de clausule toepassen of niet. Zo krijgt de betrokken partner de vrijheid om de regeling al dan niet te laten uitwerken.
Naast zo’n verrekenbeding kan de notaris andere mogelijkheden aanreiken om de niet-beroepsactieve huwelijkspartner te beschermen bij een overlijden of een echtscheiding. Spreek er zeker over met je notaris!
Veel partners kiezen bewust om hun beroepsactiviteiten stop te zetten, terwijl hun partner verder blijft werken. En de tijd dat de thuisblijver automatisch een vrouw was, is lang vervlogen. Dat bewijst het verhaal van Rik, trotse huisvader van vijf kinderen !
Wil je meer weten over de verschillende huwelijksstelsels en huwelijksovereenkomsten? Raadpleeg dan onze brochure ‘Huwen’!
Bron: Fednot